فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران

یک هافبک تهاجمی با مهارت ویژه در دریبل زدن، شوت‌های ناگهانی و مواج، ضربات سر دقیق، سانترهای ظریف، استارت‌های دلبرانه و تکنیکی که او را درون زمین متمایز می‌کند. علیرضا اولین بازیکن ایرانی است که در یک لیگ اروپایی آقای گل شد. رکوردی که تا ابد به نام او ماندگار است.

بازیکنی که کمتر کسی او را با پیراهن داماش گیلان به خاطر می‌آورد در سال 2013 با NEC به توافق رسید. به هلند رفت. جایی که سالن انتظار و ترانزیت بازیکنان جوان آفریقایی و آمریکای لاتین است. بسیاری از ستاره‌های بزرگ دنیا از روماریو تا رونالدوی اصلی، از زلاتان تا لوئیز سوارز، از نوانکو کانو تا آرکادیوش میلیک و ... از این لیگ به فوتبال دنیا معرفی شده‌اند. لیگی که هر بازیکن تازه واردی باید با لیست بالا بلندی از جوانان هلندی که از مدارس فوتبال در آنجا پا گرفته‌اند سخت رقابت کند تا بتواند برای خودش نامی دست و پا کند. این لیگ با آنکه شاید اندازه لالیگا، بوندس لیگا، لیگ جزیره، کالچو و لوشامپیونه دیده نشود اما بدون شک یک کارخانه بازیکن سازی است، جایی که کسی برای پسر خوش چهره ایران فرش قرمزی پهن نکرده بود. او پا در یکی از دشوارترین لیگ‌ها گذشت اما شاهکار کرد.

علیرضا در NEC به چشم آمد و در دومین فصل با 12 گل زده و 18 پاس گل برترین بازیکن دسته اول لیگ هلند شد و جایزه گاو طلایی را دریافت کرد. همین عملکرد کافی بود تا تیم آلکمار با او قراردادی پنج ساله ببندد و در این باشگاه در فصل 18-2017 با زدن 21 گل به عنوان آقای گل لیگ اردیویسه هلند انتخاب شد، اولین بازیکن ایرانی که که این عنوان معتبر را به دست آورد. مایه مباهات و افتخار.

گل‌های زیبا، رفتار حرفه‌ای، آموختن زبان هلندی و انگلیسی، تلاش برای تطبیق خود با فرهنگ کشور میزبان و البته تمرینات طاقت فرسا برای پیشرفت هر چه بهتر از او یک بازیکن متفاوت ساخت. پیشنهادات از ناپولی و لاتزیو رسید اما به عنوان گران‌ترین خرید باشگاه برایتون به لیگ برتر جزیره پیوست. ما که با او در فوتبال هلند پادشاهی کرده بودیم منتظر بودیم در یکی از جذاب‌ترین لیگ‌های فوتبال دنیا بدرخشد و روی شانه‌هایش بایستیم اما طلسم شد. گل نزد. صفر! آنقدر ناامیدکننده که «اوان گریت» یکی از هواداران این تیم طعنه‌آمیز نوشته بود اگر جهانبخش گل بزند موهای سرش را می‌تراشد. بازی مقابل بورنموث که شروع شد او گل زد. دقیقه سه. سریعترین گل تاریخ باشگاه در لیگ برتر. آنقدر فشار روی شانه‌هایش بود که بعد از گلزنی اشک ریخت. هوادار به قولش عمل کرد. سرش را تراشید و عکسش را منتشر کرد. اما هنوز برای ثبت لحظه جاودانه‌اش در لیگ برتر باید کمی بیشتر صبر می‌کردیم.

بازی مقابل چلسی ویترین بزرگتری بود برای نمایش الماس فوتبال ایران. سرمربی گراهام پوتر که بسیاری اوقات با ناسپاسی علیرضا را بازی نمی‌داد در آغاز بازی باز هم او را روی نیمکت نشاند. تا دقیقه 70. با یک گل عقب افتاده بودند و تنها یک تعویض مانده بود. علیرضا به زمین آمد و گلی زد که بعید است تا سالها از یادمان برود. یک برگردان به سبک کریستین رونالدو. بعد از این گل حتی اگر یک‌راست به رختکن می‌رفت و با باشگاه برایتون خداحافظی می‌کرد هم ایرادی نداشت! او انگار به همه نمی‌شودها، نمی‌تواندها، نقدها و متلک‌ها جواب محکمی داد. به همه آنها که باشگاه برایتون را دست انداخته بودند که چرا این همه پول به یک بازیکن معمولی داده است.

حالا همه برای تحسین ریش‌قرمز ایرانی از هم سبقت می‌گرفتند. گل او را گل دهه فوتبال انگلیس لقب دادند، نوشتند کریسمس با گل جهانبخش زیباتر شد. پابلو سورین کاپیتان سابق آرژانتین در توئیترش نوشت: «امیدوارم سال 2020 برای شما هم به زیبایی ضربه فوق العاده علیرضا جهانبخش شروع شود!» تا چند روز اسم او و ایران با احترام تکرار شد.

جهانبخش به فوتبال هلند برگشت، لباس فاینورد پر افتخار را به تن کرد، در فصل 22-2021 زیباترین گل فصل این تیم را برایشان زد و فصل قبل هم با فاینورد به قهرمانی در هلند رسید تا به کلکسیون افتخارات فردی‌اش این جام را هم اضافه کند.

او که در مسابقات زیر 19 سال آسیا 2010 اولین بار پیراهن ایران را پوشید، بعدتر کاپیتان تیم ملی امید شد و سال 1392 با بازی مقابل تایلند در مقدماتی جام ملت‌های آسیا 2015 و گلزنی در پیروزی 3-0 جای پایش را در لیست همیشگی کارلوس کی‌روش تثبیت کرد، در دو جام جهانی روسیه و قطر برای تیم ملی به میدان رفت. شاید بتوان نمایش او در دور مقدماتی جام جهانی 2022 زیر نظر دراگان اسکوچیچ را بهترین دوران ملی اش با پیراهن شماره هفت دانست. جایی که با کلکسیونی از گل‌ها و حرکات دلفریب با توپ یک بار دیگر نشان داد چرا در فوتبال هلند بین آن همه جوان تشنه موفقیت توانسته است روی قله بایستد.

 

از او علاوه بر آن گل برگردان با پیراهن برایتون، بستن چشم‌ها و بالا بردن انگشتان به شکرانه گلزنی، فریادهای شادی و کوبیدن روی قلب با کف دست، بستن مچ بند سیاه به احترام ماه محرم در لیگ هلند، افتخارات و درخشش در زمین و ... برای من اهدای پیراهن به کودکی در کوره‌پز خانه یکی از قاب‌های ماندگار است. ماجرا از یک عکس شروع شد. عکس‌هایی از بچه‌های کار کوره خاوران درحالی‌که نام بازیکنان محبوب تیم ملی را به لباس‌هایشان سنجاق کرده بودند. «علیرضا جهانبخش» در اینستاگرامش خواست که پسر بچه‌ای که نام او را سنجاق کرده به او معرفی کنند. طولی نکشید که جهانبخش به کوره پز خانه رفت، لباسش را به «متین» هدیه داد و با بچه‌ها فوتبال بازی کرد و دقایقی را کنار آنها نشست و وقت گذراند که دیدن عکس‌هایش حال آدم را هنوز هم خوب می‌کند. این بخشی از مسئولیت اجتماعی ستاره‌ها در قبال جامعه است، در برابر بچه‌هایی که شیفته آنها هستند و این عشق هیچ‌وقت نباید یک‌سویه بماند...

تولد سی‌سالگی ات مبارک جنتلمنِ ریش قرمز! ما هنوز چشم به جادوهای ساق‌هایت داریم ....