احسان محمدی_به گزارش سایت رسمی فدراسیون فوتبال،او بازیگر نقش اول یکی از سینمایی‌ترین پلان‌های تاریخ لیگ برتر ایران است. چیزی شبیه یک فیلمنامه باورنکردنی در سینمای هند. پرسپولیس با مصطفی دنیزلی در فصلی پر تلاطم روبروی سایپا قرار گرفت که علی دایی را به عنوان مربی-بازیکن در اختیار داشت. همین برای هیجان‌انگیز کردن مسابقه کافی بود. بازی تا دقیقه 63 با نتیجه مساوی 1-1 پیش می‌رفت، تک گل سایپا را علی دایی از روی نقطه پنالتی به فرشید کریمی زد. دروازه‌بانی که با یک خطای پنالتی در نیمه دوم از زمین اخراج شد تا بازیکن شماره 22 به زمین بیاید و باشکوه‌ترین شروع ممکن را به نام خودش ثبت کند.

این جملات دقیقاً واژه‌هایی است که عادل فردوسی‌پور گزارشگر آن بازی بعد از اخراج فرشید کریمی به زبان آورد: «حالا علیرضا حقیقی به زمین میاد. تا اولین بازیش رو برای پرسپولیس انجام بده و اولین کاری که باید بکنه اینه که پنالتی علی دایی رو بگیره، بازیکنی که کم پیش میاد پنالتی خراب کنه.... علی دااییی پشت ضربه ... میگیره. میگیره. عکس العمل فوق‌العاده از علیرضا حقیقی پرسپولیس رو به بازی برمی‌گردونه. چه کرد این علیرضا حقیقی!»

گرچه دقیقه 82 علی دایی با یک ضربه سر گل دوم سایپا را زد اما آن مهار پنالتی در ذهن فوتبال‌دوستان ماند. سکویی برای پرش. این آغاز مسیر ستاره شدن برای دروازه‌بانی بود که یک دفعه خودش را از زیر همه سایه‌ها بیرون کشید. از روی سکو و نیمکت به مرد شماره یک قفس توری قرمزهای پایتخت. 5 سال در پرسپولیس ماند و حتی جوانترین کاپیتان تاریخ قرمزها شد. همین درخشش مسیر او را به تیم ملی باز کرد. سال 1389 با دعوت افشین قطبی مقابل فلسطین اولین بازی‌اش را با پیراهن تیم ملی باز کرد تا اولین دروازه‌بانی باشد که در 5 رده تیم‌های ملی بازی کرده است. از نونهالان زیر 15 سال تا بزرگسالان.

او مرد اولین‌هاست. وقتی در جام جهانی 2014 مقابل نیجریه قرار گرفتیم، باز علیرضا حقیقی بود که اولین دروازه‌بان ایرانی شد که توانست در جام جهانی کلین‌شیت کند.

اما در زندگی همانقدر که بخت با ماست، بدشانسی هم سر و کله‌اش پیدا می‌شود. تیم ملی ایران در جام جهانی 2014 یکی از درخشان‌ترین بازی‌های تاریخ‌اش را مقابل آرژانتین پرستاره انجام داد. از علیرضا حقیقی تا پژمان منتظری و اشکان دژاگه همه فوق ستاره بودند. می‌رفتیم که یک مساوی طلایی مقابل لیونل مسی و رفقایش ثبت کنیم که در آخرین ثانیه‌ها توپ به مسی رسید. به تنها بازیکنی در دنیا که می‌توانست در آن ثانیه با آن درجه از ظرافت و مهارت یک ضربه موزی شکل به توپ بزند و زد ... علیرضا حقیقی مثل پلنگی که بخواهد در آسمان عقاب شکار کند تمام عضلاتش را کش داد، حتی انگشت‌هایش هم انگار کش آمد اما توپ به تور نشست. بازی را 1-0 باختیم، شکستی که هنوز یادآوری‌اش تلخ است. حق‌مان حداقل یک مساوی بود. حق علیرضا هم یک کلین‌شیت رویایی.

حقیقی پس از پرسپولیس راه طولانی را در روبین کازان روسیه، کوویلیا و پنافیل و ماریتیموی پرتغال، اسکیلستونا و سوندسوال سوئد طی کرد. می‌گفتند فوتبالش تمام شده است اما به ایران که برگشت ستاره بخت‌اش در قائمشهر درخشید، با نساجی نمایش‌های قابل احترامی داشت، برای یک فصل به سیرجان رفت و در گل گهر بازی کرد اما دوباره به ورزشگاه وطنی برگشت تا قائمشهری را به افتخاری برساند که برایشان رویا بود. او با درخششی بی‌نظیر کمک کرد تا نساجی به بزرگترین افتخار تاریخ فوتبالش دست پیدا کند. قهرمانی سزاوارانه در جام حذفی.

علیرضا حقیقی با چهره‌ای که هنوز مثل آن شب سرد پاییزی در سال 1385 جوان است،  34 ساله شد. دروازه‌بان ایران در قاب به یادماندنی جام جام جهانی 2014. پسری که یک شبه با یک درخشش شگفت‌انگیز و مهار پنالتی آقای گل وقت فوتبال جهان، خودش را به فوتبال ایران تحمیل کرد و نامش حالا برگی است از کتاب تاریخ... تولدت مبارک بازیگر نقش اول سینمایی‌ترین شروع ممکن!