- آغاز اردوی ساحلی بازان
- نادری: ملاک انتخاب، کیفیت فنی و عملکرد بازیکنان است
- برگزاری سومین اردوی انتخابی و تدارکاتی تیم ملی فوتبال ساحلی
- آغاز دومین اردوی ملی پوشان ساحلی
- سفر سرمربی تیم ملی فوتبال ساحلی به بوشهر
- دومین اردوی انتخابی تیم ملی فوتبال ساحلی با ۱۸ بازیکن جوان
- ۷ جلسه تمرین حاصل اردوی اول ساحلی بازان
- ساحلی بازان امروز دو نوبت تمرین کردند
- صعود یک پلهای برای تیم ملی فوتبال ساحلی
- آغاز اردوی ملی پوشان فوتبال ساحلی
- اولین اردوی انتخابی تیم ملی فوتبال ساحلی
- سفر سرمربی تیم ملی فوتبال ساحلی به اردکان
- آغاز فاز سوم تعویض ماسه زمین فوتبال ساحلی مرکز ملی
- شکست تیم ملی ایران مقابل بلاروس
- پیراهن سفید بر تن ایران مقابل بلاروس
تعداد بازدید: ۲۲۹۰
خلق اثر هنری روی ماسه با توپ!
البته که به امارات رفتهایم تا روی سکو بایستیم، اما نمایش ایران تا همین امروز هم سیرابمان کرده است.

سایت رسمی فدراسیون فوتبال؛ احسان محمدی- هر پسر بچهای که یک بار توپ فوتبال را لمس کرده حتماً رویای برگردان زدن داشته است. دخترانی که فوتبال بازی میکنند هم همینطور. وسوسه پرواز، معلق شدن، هماهنگ کردن دست و پا، زدن ضربه، فرود آمدن روی دست، کتف و گاهی گردن ... همه اینها از دور آسان است، اما اگر میخواهید دشواری این کار را بدانید در اولین فرصت یک توپ ساده را بیندازید هوا و سعی کنید انجامش بدهید! البته مثل بعضی از فعالیتهای بدلکاری یادتان باشد که «این کار را توی خانه انجام ندهید!» بدون شک مصدومیت در انتظار تازهکاران است.
خلاصه کردن فوتبال ساحلی در در برگردان زدن خطاست، اما همین حرکت دل خیلیها را برده. بازیکنان تیم ملی فوتبال ساحلی ایران جوری روی ماسهها با برگردان زدن دلبری میکنند که آدم دلش میخواهد کار و زندگیاش را بگذارد کند، یک توپ بزند زیر بغل و برود روی اولین چمن محله یا اولین ماسهای که پیدا میکند و برگردان بزند. این روزها در جام جهانی فوتبال ساحلی بازیکنان تیم ملی ایران با توپ در حال خلق شاهکارهای هنری هستند. چیزی شبیه باله روی ماسه!
ما چندبار جام بینقارهی را برده ایم. در آسیا از پس مدعیان برآمده ایم، روی سکو ایستادیم و بازیکنانی مانند عباسهاشم پور خوش تکنیک از درون زمین روی نیمکت مربیگری کردند، افتخار پشت افتخار آن هم در سکوت. ستارگان فوتبال ساحلی به معنای واقعی عاشقان «پا برهنه» فوتبال هستند، شاید خیلی مشهور نباشند، اما وقتی توپ به آنها میرسد میتوانند همه را میخکوب کنند. وقتی لیگ فوتبال ساحلی شکل گرفت و مدیرانی، چون امیرحسین محتشم و همکارانش در کمیته و دپارتمان فوتبال ساحلی تمام وقت عمرشان را روی این رشته گذاشتند طبیعی بود که با دریای استعدادهای ایرانی از بوشهر تا شمال کشور، از سیستان و بلوچستان تا غرب ایران بشود از ماسهها «مروارید» صید کرد.
ما در جام جهانی ۲۰۱۷ ایران با سرمربیگری محمدحسین میرشمسی و پیروزی مقابل ایتالیا توانستیم روی سکوی سوم جهان بایستیم. از آن تیم هنوز ستارگانی باقی ماندهاند، سید پیمان حسینی، حسن عبداللهی مبرهن، مصطفی کیانی، محمد احمدزاده، فرید بلوک باشی و سیدعلی ناظم در آن دوره از رقابتها خوش درخشیدند؛ و حالا تیمی که میتواند بزرگانی، چون تاهیتی، اسپانیا و آرژانتین را در گروهی که اسمش را «مرگ» گذاشته بودند پشت سر بگذارد و در صدر جدول قرار بگیرد حق دارد با اشتیاق به سمت قهرمانی بتازد. کسی از بازی بعد خبر ندارد. البته که به امارات رفتهایم تا روی سکو بایستیم، اما نمایش ایران تا همین امروز هم سیرابمان کرده است. حمید بهزادپور، سیدمهدی میرجلیلی، مسلم مسیگر (کاپیتان)، امیرحسین اکبری، محمدعلی مختاری، علی میرشکاری، محمد معصومیزاده، موحد محمدپور، رضا امیریزاده، محمد مرادی، مهدی شیرمحمدی و سعید پیرامون زیر نظر علی نادری و کادر فنی کاری کردهاند که شک ندارم دهها و صدها پسربچه شیفته این رشته شدهاند و این کار بزرگی است، عاشق کردن یک نسل جدید به رشتهای که در آن میتوان با برگردان زدن هم جایی در قلب مردم پیدا کرد و حتی عبوسترین آدمها را سر شوق آورد.
به امید قهرمانی. تا پای جان برای ایران.
خلاصه کردن فوتبال ساحلی در در برگردان زدن خطاست، اما همین حرکت دل خیلیها را برده. بازیکنان تیم ملی فوتبال ساحلی ایران جوری روی ماسهها با برگردان زدن دلبری میکنند که آدم دلش میخواهد کار و زندگیاش را بگذارد کند، یک توپ بزند زیر بغل و برود روی اولین چمن محله یا اولین ماسهای که پیدا میکند و برگردان بزند. این روزها در جام جهانی فوتبال ساحلی بازیکنان تیم ملی ایران با توپ در حال خلق شاهکارهای هنری هستند. چیزی شبیه باله روی ماسه!
ما چندبار جام بینقارهی را برده ایم. در آسیا از پس مدعیان برآمده ایم، روی سکو ایستادیم و بازیکنانی مانند عباسهاشم پور خوش تکنیک از درون زمین روی نیمکت مربیگری کردند، افتخار پشت افتخار آن هم در سکوت. ستارگان فوتبال ساحلی به معنای واقعی عاشقان «پا برهنه» فوتبال هستند، شاید خیلی مشهور نباشند، اما وقتی توپ به آنها میرسد میتوانند همه را میخکوب کنند. وقتی لیگ فوتبال ساحلی شکل گرفت و مدیرانی، چون امیرحسین محتشم و همکارانش در کمیته و دپارتمان فوتبال ساحلی تمام وقت عمرشان را روی این رشته گذاشتند طبیعی بود که با دریای استعدادهای ایرانی از بوشهر تا شمال کشور، از سیستان و بلوچستان تا غرب ایران بشود از ماسهها «مروارید» صید کرد.
ما در جام جهانی ۲۰۱۷ ایران با سرمربیگری محمدحسین میرشمسی و پیروزی مقابل ایتالیا توانستیم روی سکوی سوم جهان بایستیم. از آن تیم هنوز ستارگانی باقی ماندهاند، سید پیمان حسینی، حسن عبداللهی مبرهن، مصطفی کیانی، محمد احمدزاده، فرید بلوک باشی و سیدعلی ناظم در آن دوره از رقابتها خوش درخشیدند؛ و حالا تیمی که میتواند بزرگانی، چون تاهیتی، اسپانیا و آرژانتین را در گروهی که اسمش را «مرگ» گذاشته بودند پشت سر بگذارد و در صدر جدول قرار بگیرد حق دارد با اشتیاق به سمت قهرمانی بتازد. کسی از بازی بعد خبر ندارد. البته که به امارات رفتهایم تا روی سکو بایستیم، اما نمایش ایران تا همین امروز هم سیرابمان کرده است. حمید بهزادپور، سیدمهدی میرجلیلی، مسلم مسیگر (کاپیتان)، امیرحسین اکبری، محمدعلی مختاری، علی میرشکاری، محمد معصومیزاده، موحد محمدپور، رضا امیریزاده، محمد مرادی، مهدی شیرمحمدی و سعید پیرامون زیر نظر علی نادری و کادر فنی کاری کردهاند که شک ندارم دهها و صدها پسربچه شیفته این رشته شدهاند و این کار بزرگی است، عاشق کردن یک نسل جدید به رشتهای که در آن میتوان با برگردان زدن هم جایی در قلب مردم پیدا کرد و حتی عبوسترین آدمها را سر شوق آورد.
به امید قهرمانی. تا پای جان برای ایران.
گزارش خطا



