فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران

به گزارش سایت رسمی فدراسیون، علی دهقانی سانیج، رییس دپارتمان مسابقات بین المللی گزارشی را در خصوص روز فوتبال ملی به شرح زیر منتشر کرد:

برای جام جهانی 1998 فرانسه، فیفا سهمیه آسیا را ۳/۵ تیم در نظر گرفت و بدین ترتیب مسابقات مقدماتی جام جهانی توسط کنفدراسیون فوتبال آسیا در سه مرحله تقسیم بندی شد. ۳۶ تیم در حوزه آسیا وارد رقابت‌های انتخابی شدند.

در مرحله اول ۳۶ تیم در ۱۰ گروه سه و چهار تیمی دسته بندی شدند ۶ گروه چهار تیمی و ۴ گروه سه تیمی که از هر گروه فقط یک تیم به مرحله دوم صعود می‌کرد.

ایران در گروه ۲ با تیم‌های سوریه، قرقیزستان و مالدیو همگروه شد. بازی‌ها بصورت متمرکز اما رفت و برگشت انجام می‌شد. یعنی مرحله رفت متمرکز در دمشق و مرحله برگشت متمرکز در ایران برگزار شد. در دمشق ایران ابتدا مالدیو را با نتیجه معروف ۱۷ بر صفر شکست داد. سپس ۷ بر صفر از سد قرقیزستان گذشت و در نهایت ۱ بر صفر سوریه میزبان را شکست داد. در دور برگشت که به میزبانی تهران برگزار شد، تیم ملی ابتدا ۳ بر ۱ قرقیزستان را مغلوب کرد. سپس مالدیو را ۹ بر صفر شکست داد و در بازی آخر با تساوی ۲ بر ۲ مقابل سوریه توانست با ۵ برد، ۱ تساوی، بدون شکست و کسب ۱۶ امتیاز به عنوان صدرنشین راهی مرحله دوم شود. در گروه‌های دیگر نیز عربستان، کره جنوبی، ژاپن، کویت، امارات، قطر، چین، ازبکستان و قزاقستان که در آن سال هنوز در محدوده آسیا بود توانستند راهی مرحله دوم شوند. 

قرعه کشی مرحله دوم در مقر کنفدراسیون فوتبال آسیا انجام شد و در گروه A ایران، عربستان، چین، کویت و قطر همگروه شدند و در گروه B تیم‌های کره جنوبی، ژاپن، امارات، ازبکستان و قزاقستان باید به مصاف یکدیگر می‌رفتند. 

شنبه ۲۲ شهریور ۱۳۷۶ ایران در اولین بازی خود در ورزشگاه کارگران شهر پکن به مصاف چین رفت. بازی تا دقیقه ۶۱ با نتیجه ۲ بر صفر به نفع چین پیش می‌رفت که پنالتی کریم باقری نتیجه را ۲ بر ۱ کرد و سپس نوبت به مهدی مهدوی‌کیا رسید که با دو شوت از میانه‌های میدان بازی را ۳ بر ۲ کند. علی اصغر مدیر روستا در دقیقه ۸۶ کامبک ایران را کامل کرد تا در اولین بازی به سرمربیگری محمد مایلی کهن، تیم ملی قدم بلندی به سوی جام جهانی بردارد.

۶ روز بعد یعنی جمعه ۲۸ شهریور ۱۳۷۶ بازی بزرگ به میزبانی ورزشگاه آزادی برگزار شد. ایران در حضور یکصدهزار نفر به مصاف عربستان سعودی رفت. ایران بر خلاف حملات پر دامنه‌ای که داشت با درخشش الدعایه ناکام ماند و بر خلاف روند بازی در دقیقه ۳۲ دروازه‌اش باز شد. کریم باقری نیز یک پنالتی از دست داد اما در ادامه و در دقیقه ۶۴ باقری توانست قفل دروازه سعودی‌ها را باز کند تا در نهایت بازی با نتیجه ۱ بر ۱ به اتمام برسد.

جمعه ۴ مهر ۱۳۷۶ تیم ملی در کویت به مصاف کویت رفت. در حالیکه اغلب فوتبالدوستان بازی ساده‌ای را پیش بینی می‌کردند اما این کویت بود که توانست توسط جاسم الهویدی در دقیقه ۲۰ به گل برسد. کار برای ایران در این بازی گره خورد و حملات تیم ملی راه به جایی نبرد تا اینکه در لحظات پایانی بازی یکبار دیگر کریم باقری منجی تیم ملی شد و ایران با گل ثانیه‌های آخر وی توانست شکست را با تساوی عوض کند.

جمعه ۱۱ مهر یکبار دیگر استادیوم آزادی مملو از تماشاگر شد. ایران در آخرین بازی دور رفت مرحله دوم به مصاف قطر قعرنشین گروه رفت و با گل‌های دایی و دبل باقری توانست با نتیجه سه بر صفر پیروز شود تا با ۲ برد و ۲ تساوی و کسب ۸ امتیاز بالاتر از عربستان ۷ امتیازی در صدر جدول گروه قرار گیرد.

جمعه ۲۵ مهر ۱۳۷۶ ایران در ورزشگاه آزادی میزبان چین بود. علیرضا منصوریان در دقیقه ۲ قفل دروازه چین را گشود. علی اصغر مدیر روستا در دقیقه ۴۴ حساب کار را ۲ بر صفر کرد. در دقیقه ۶۹ کریم باقری گلزنی کرد و حسن ختام گلزنی ایران با گل دقیقه ۷۳ علی دایی رقم خورد. چین نیز توانست در دقیقه ۸۸ یکی از ۴ گل خورده را جبران کند.

جمعه ۲ آبان ۱۳۷۶ ایران در استادیوم ملک فهد به مصاف عربستان رفت، تیم ملی درصورتی که این بازی را واگذار نمی‌کرد می‌توانست گام بلندی بسوی صعود بردارد. اما در دقیقه ۸۸ گل خالد موالید، آب سردی بر پیکره بازیکنان و تماشاگران پای تلویزیون بود.

جمعه ۹ آبان ۱۳۷۶ ایران در ورزشگاه آزادی به مصاف کویت رفت، نتیجه برد در این بازی می‌توانست تیم‌ ملی را بار دیگر امیدوار به صعود مستقیم نگه دارد اما تیر دروازه و دروازه بان کویت مانع از پیروزی ایران شد تا در نهایت بازی بدون گل پایان یابد.

با توجه به نتایج عربستان، تیم‌ ملی ۱۲ امتیازی و عربستان ۱۱ امتیازی شده بودند و با توجه به اینکه در روز آخر ایران استراحت داشت سرنوشت صعود مستقیم در دستان خود ایران قرار گرفت. ایران اگر بازی مقابل قطر را پیروز می‌شد با ۱۵ امتیاز بصورت مستقیم به جام جهانی صعود می‌کرد‌. تساوی یا شکست در این مسابقه باعث می‌شد تا عربستان در بازی آخر با یک پیروزی راهی جام جهانی شود. در نتیجه بازی با قطر برای ایران حائز اهمیت بود. مسابقه‌ای که به نظر می‌رسید برای ایران چندان دشوار نباشد. در حالیکه مردم برای برپایی یک جشن بزرگ آماده می‌شدند تیم‌ ملی جمعه ۱۶ آبان ۱۳۷۶ در ورزشگاه جاسم بن حمد شهر دوحه به مصاف قطر رفت و در عین ناباوری با دو گل سالم العنزی در دقایق ۳۸ و ۸۱ مغلوب قطر شد. اتفاق ناگوار این بازی درگیری و اخراج کریم باقری بود. عربستان در بازی آخر خود ۱ بر صفر قطر را شکست داد تا با ۱۴ امتیاز جشن صعود به جام جهانی برپا کند و ایران نیز با ۱۲ امتیاز راهی مرحله اول حذفی شد. مهمترین حادثه پس از این شکست، برکناری محمد مایلی کهن از سرمربیگری تیم ملی بود. 

در گروه B کره جنوبی مقتدرانه و با ۱۹ امتیاز راهی فرانسه شد و ژاپن با ۱۳ امتیاز بعنوان تیم‌ دوم گروه راهی مرحله حذفی شد که در این مرحله می‌بایست به مصاف ایران می‌رفت. این مسابقه با تصمیم کنفدراسیون بصورت تک بازی و در زمین بی‌طرف باید انجام می‌شد. در نهایت ورزشگاه جوهور بارو کشور مالزی به عنوان محل برگزاری مسابقه دو تیم انتخاب شد. بازی یکشنبه ۲۵ آبان ۱۳۷۶ زیر باران شدید و با سوت مانوئل دیاز وگا اسپانیایی آغاز شد. در دقیقه ۳۹ ناکایاما ژاپن را پیش انداخت. با شروع نیمه دوم خداداد عزیزی در همان دقیقه اول موفق به گلزنی شد سپس علی دایی در دقیقه ۵۸ دروازه ژاپن را گشود اما در دقیقه ۷۵ این جو بود که بار دیگر نتیجه را برابر کرد و بازی به وقتهای اضافی کشیده شد. در حالیکه تنها ۲ دقیقه به پایان مسابقه و ضربات پنالتی وقت باقی بود، اوکانو با گل طلایی بازی را خاتمه داد و تیم ملی در دقیقه ۱۱۸ ناکام از صعود به جام جهانی رهسپار مسابقه حذفی یین قاره‌ای شد.

۱ آذر ۱۳۷۶ ورزشگاه آزادی میزبان بازی رفت بین ایران و استرالیا بود. استرالیا در منطقه اقیانوسیه توانسته بود با غلبه بر جزایر سلیمان، تاهیتی و شکست دادن نیوزلند راهی این مرحله شود. بازی با حضور ۱۲۸ هزار هوادار مشتاق و با قضاوت پیرلوئیجی پایرتو آغاز شد. هری کیول در دقیقه ۱۹ استرالیا را پیش انداخت اما ایران توانست در دقیقه ۳۹ توسط خداداد عزیزی بازی را به تساوی بکشاند. مسابقه در پایان ۹۰ دقیقه با نتیجه ۱ بر ۱ خاتمه یافت.

۸ آذر ۱۳۷۶ ورزشگاه ملبورن کریکت نظاره‌گر سرنوشت آخرین تیم راه یافته به جام جهانی 1998 بود. فیفا برای این مسابقه حساس از بهترین و مشهورترین داورش استفاده کرد. ساندور پل مجارستانی که سابقه قضاوت در فینال جام جهانی 94 را داشت قاضی این میدان بود. تری ونبلز که دو سال پیش انگلیس را تا نیمه نهایی جام ملتهای اروپا رسانده بود روی نیمکت استرالیا بازیکنانی در اختیار داشت که همگی در لیگ برتر انگلیس و اروپا بازی می‌کردند.

استرالیا با ترکیب مارک بوسنیچ، استیو هوروات، کریگ مور، الکس توبین(c)، استن لازاریدیس، روبی سلاتر، ند زلیچ، کریگ فوستر، آئورلیو ویدمار، هری کیول و مارک ویدوکا به میدان آمد.

تیم‌ ملی نیز با حضور کاپیتان احمد رضا عابدزاده، محمد خاکپور، افشین پیروانی، مهدی پاشازاده، نعیم سعداوی، مهدی مهدوی‌کیا، کریم باقری، رضا شاهرودی، حمید استیلی، خداداد عزیزی و علی دایی به زمین رفت. 

در ۱۵ دقیقه اول بازی اگر درخشش احمدرضا عابدزاده نبود شاید نتیجه وحشتناکی رقم می‌خورد. مقاومت خط دفاعی ایران سرانجام در دقیقه ۳۲ شکست و هری کیول توانست قفل دروازه ایران را باز کند. این نتیجه تا پایان نیمه اول به قوت خود باقی ماند. تنها سه دقیقه از شروع نیمه دوم گذشته بود که ویدمار توانست گل دوم را به ثمر برساند. شاید حملات پر دامنه‌ و مکرر استرالیا باعث شده بود هواداران آرزو کنند که ای کاش بازی زودتر تمام شود و تیم ملی بیشتر از این گل نخورد.

اما کمتر کسی باور می‌کرد که قرار است یک استرالیایی نقش منجی ایران در این مسابقه را ایفا کند. پیتر هور لحظاتی پس‌ از به ثمر رسیدن گل استرالیا از میان جمعیت وارد زمین بازی شد و تور دروازه ایران را پاره کرد. این حرکت باعث وقفه ۱۰ دقیقه‌ای در روند بازی شد. مقامات برگزاری مسابقه با چسب و نوار توانستند بالاخره تور را ترمیم کنند و بازی با سوت ساندور پل به جریان افتاد اما این وقفه تمرکز بازیکنان استرالیا را بهم زده بود و آنها شادابی و طراوت قبل را نداشتند. همین مساله باعث شد تا تیم ملی مدیریت زمین مسابقه را در دست گرفته و سوار بر بازی شود. معدود حملات ایران بالاخره به ثمر نشست و کریم باقری که دوران محرومیتش با بخشش همراه شده بود روی ممارست خداداد عزیزی توانست گل اول را وارد دروازه استرالیا کند. در این صحنه شانس با ایران یار بود و کمک داور دوم متوجه نشد که توپ ابراهیم تهامی را خداداد از موقعیت آفساید به باقری پاس داد. شاید این عدم تمرکز داور را هم مدیون رفتار پیتر هور بودیم.

این گل روند بازی را به سمت ایران سنگین‌تر کرد و خودباوری و اعتماد به نفس بازیکنان را بالاتر برد. دقیقه ۷۹ از راه رسید. کریم باقری ... دایی ... یک فرصت خوب ... حالا پشت مدافعان ... خداداد عزیزی ... توی دروازه.... توی دروازه... گل... گل برای ایران... شاید این آخرین جملاتی بود که مردم از پای گیرنده‌ها و تلویزیون‌هایشان از زبان جواد خیابانی شنیدند و بعد برای چند ثانیه کره زمین به اندازه وزن ۶۰ میلیون ایرانی سبک شد. شاید خونسرد ترین خوشحال آن لحظه والدری ویرا برزیلی سرمربی ایران بود که از بازی ژاپن روی نیمکت ایران نشست. او پس از خوشحالی گل دوم در حالیکه بازیکنان و نیمکت نشینان در آغوش یکدیگر بودند به دنبال سیگار ناتمامش لابلای چمن‌های ملبورن کریکت بود و دست آخر آنرا پیدا کرد. ۹۰ دقیقه به پایان رسید و یک سرزمین منتظر سوت ساندور پل بودند اما ماجرای تور دروازه باعث شد تا داور ۸ دقیقه منظور کند که هر ثانیه‌اش یک سال گذشت. با سوت ساندور پل ایران پس از ۲۰ سال مجدد راهی جام جهانی شد. شور و شعف بین بازیکنان باعث شده بود تا داور مسابقه را ببوسند. در کمتر از چند دقیقه خیابان‌ها، کوچه‌ها، معابر، مغازه‌ها مملو از جمعیت شد و جشن بزرگ ملی در ۸ آذر ۱۳۷۶ با صعود ایران به جام جهانی رقم خورد. شادی ملی و لذتی که هواداران فوتبال از این صعود تاریخی بردند وصف نشدنی بود‌. سالروز ۸ آذر، روز فوتبال ملی و حماسه صعود گرامی باد.